Zęby w jeden dzień a tradycyjna implantacja – porównanie procedur klinicznych

Usługa stomatologiczna zęby w jeden dzień Poznań oferuje pacjentowi niemal natychmiastową odbudowę uśmiechu. W kontraście do niej pozostaje tradycyjna, etapowa implantacja, która – choć dłuższa – nadal uchodzi za złoty standard. Aby zrozumieć różnice między tymi podejściami, warto przyjrzeć się ich technicznym, biologicznym i klinicznym aspektom.

Przeczytaj również: Ortotropia a ortodoncja – kontrowersje wokół naturalnych metod poprawy zgryzu

Na czym polega koncepcja zęby w jeden dzień?

Procedura ,,zęby w jeden dzień” opiera się na założeniu natychmiastowej odbudowy protetycznej na świeżo wszczepionych implantach. Oznacza to, że w ciągu jednego dnia lub maksymalnie do 24 godzin pacjent otrzymuje nowe, estetyczne zęby tymczasowe osadzone na implantach, które dopiero co zostały umieszczone w kości. W tej metodzie kluczowe znaczenie ma pierwotna stabilizacja implantu – czyli mechaniczne osadzenie go w taki sposób, by był wystarczająco stabilny do natychmiastowego obciążenia.

Takie leczenie wymaga dokładnego planowania z wykorzystaniem technologii cyfrowej oraz ścisłej współpracy zespołu interdyscyplinarnego. Chirurg wszczepia implanty Poznań, protetyk przygotowuje odbudowę, a technik dentystyczny dba o to, by wszystko było gotowe w ciągu jednego dnia. Jest to możliwe dzięki cyfrowym skanom, tomografii komputerowej oraz specjalistycznemu oprogramowaniu CAD/CAM, które umożliwia wirtualne planowanie leczenia. Ponadto, produkcję tymczasowych koron lub mostów jeszcze przed samym zabiegiem.

Tradycyjna implantacja – klasyczna droga do trwałości

W odróżnieniu od natychmiastowego leczenia, tradycyjna implantacja opiera się na koncepcji osteointegracji, czyli pełnego biologicznego zespolenia implantu z kością. Po wszczepieniu implantu następuje kilkumiesięczna przerwa, zwykle trwająca od trzech do sześciu miesięcy, która ma na celu zapewnienie trwałego połączenia strukturalnego. Dopiero po tym czasie na implant nakładana jest korona protetyczna.

To podejście uchodzi za bardziej przewidywalne, szczególnie w przypadkach trudnych anatomicznie, z niewystarczającą ilością kości, obecnością zmian zapalnych lub w terapii pacjentów obciążonych chorobami ogólnoustrojowymi. Choć czas leczenia jest dłuższy, pozwala na stopniową ocenę procesu gojenia i eliminuje ryzyko przeciążenia świeżego implantu.

Zęby w jeden dzień a tradycyjna implantacja. Różnice techniczne

Główną różnicą pomiędzy obiema metodami jest czas obciążenia implantu. W przypadku „zębów w jeden dzień” obciążenie jest natychmiastowe. To jednakże wymaga osiągnięcia wysokiej pierwotnej stabilizacji – zazwyczaj powyżej 35 Ncm. Tradycyjna implantacja natomiast zakłada opóźnione obciążenie, dając kości czas na integrację z powierzchnią implantu bez mechanicznego nacisku.

Kolejnym aspektem technicznym jest sposób planowania. Leczenie natychmiastowe opiera się na precyzyjnym, cyfrowym projektowaniu, gdzie każda faza – od diagnostyki po protetykę – musi być zaplanowana z wyprzedzeniem. W klasycznej implantologii istnieje większa elastyczność w dostosowaniu planu leczenia do indywidualnej sytuacji pacjenta na każdym etapie.

Aspekty biologiczne – co dzieje się w kości?

Implant wszczepiony w kość rozpoczyna proces osteointegracji – biologicznego połączenia z otaczającą tkanką kostną. W przypadku natychmiastowego obciążenia implant musi radzić sobie z siłami żucia już od pierwszych chwil. Jeśli stabilność pierwotna nie jest wystarczająca, może dojść do mikroruchów, które zaburzają proces integracji, prowadząc do porażki leczenia.

W klasycznej implantacji implant ma czas na stabilne zintegrowanie się z kością. To natomiast z punktu widzenia biologicznego zmniejsza ryzyko komplikacji. Daje to również możliwość przeprowadzenia dodatkowych procedur, takich jak odbudowa kości, bez narażania implantu na nadmierne siły w początkowej fazie gojenia.